“B'Oibrí Sóisialta mé san Ionad Náisiúnta Cóireála agus Comhairleach Drugaí ag Ospidéal Shráid Jervis nuair a d'oscail Cúil Mhín i 1973. Bhí baint agam leis an gclár díthocsainithe agus bhí mé ag cur cliaint ar aghaidh chuig Cúil Mhín agus mo bheirt chomhghleacaithe Oibrí Sóisialta le haghaidh athshlánúcháin tar éis díthocsainiúcháin ag an gclinic. Bhí baint ag m'fhear céile, Jim, le Coolmine ó na laethanta tosaigh freisin, go deonach, ar dtús, go deonach, ar dtús. faoin gclár Bhí an-suim aige i gcúrsaí teiripe i gcónaí cé go raibh sé ag obair le caidreamh poiblí agus iriseoireacht ag an tráth sin.
“D’oibrigh sé féin agus Paddy, in éineacht le Brian Delaney agus Jacqueline Ballard a thug Paddy anonn ó Londain go dian dícheallach chun an clár a chur ar an bhfód. Ní féidir liom smaoineamh ar éinne eile a bheadh in ann é seo a bhaint amach mar a rinne Paddy. Is cuimhin liom cuairt a thabhairt ar na Stáit i 1970 agus an tSamhail Phobail Teiripeach a fheiceáil agus shíl mé gurb é seo an múnla idéalach chun an t-athshlánú a dhéanamh ach ar bhealach éigin eile. D'fhéadfaí a dhéanamh.
“Timpeall 1982 ceapadh Jim ina Phríomhfheidhmeannach agus ina Chathaoirleach. Ag an tráth sin, eagraíocht bheag dheonach a bhí ann go fóill. Bhí tréimhse an-deacair ag Cúil Mhín sna 1980í leis an eipidéim SEIF. Leis sin tháinig athrú iomlán ar bheartas an rialtais maidir le andúil i ndrugaí agus laghdaíodh maoiniú do Chúil Mhín mar thoradh, agus díríodh ina ionad sin ar chláir laghdaithe dochair. neamhiomlán.
“Is é an rud a thaitin go mór liom faoi obair Chúil Mhín ná gur daoine óga den sórt sin iad seo ar fad. Ba chóir go mbeadh a saol chun tosaigh orthu. Níor cheart iad a chur i gcéill leis an mbraighdeanas uafásach seo. Bhuail mé leis an oiread sin daoine óga áille nár cheart riamh taobh istigh de phríosún nó d’ionad cóireála a fheiceáil. Ach bhí siad salach ar an láthair drugaí a bhí chomh forleithne i go leor réimsí de Bhaile Átha Cliath go raibh an oiread sin bacainn ar a gcuid téarnamh. bhí dháréag, trí déag, ceithre cinn déag tar éis éirí as an scoil, agus ansin go mothúchánach chaill siad amach ar bhlianta forbartha.
“D'éirigh mé as an ionad drugaí ansin i 1994. Ach bhí a fhios agam gur mhaith liom leanúint ar aghaidh ag obair i réimse na andúile agus mar sin thosaigh mé ag cabhrú le grúpaí teaghlaigh i dTeach Chúil Mhín a éascú.
“Ba ghrúpa an-mhaith é seo a d’éascaigh dhá mháthair an-daorcha a bhí tríd an muileann lena bpáistí féin. Bhí sé uafásach do thuismitheoirí na ndaoine óga seo a chuaigh isteach i ndrugaí, bhí an oiread sin náire orthu agus bhraith siad nach raibh aon duine in ann labhairt leo. Bhí an grúpa seo in ann spreagadh agus suaimhneas ollmhór a thabhairt dóibh. Chabhraigh sé freisin leis na tuismitheoirí féachaint ar bhealaí nach raibh siad cabhrach dá mac nó a n-iníon. a mheas, nuair a cheapann daoine go bhfuil an rud ceart á dhéanamh acu ach i ndáiríre, níl sé.
“Bhí an grúpa teaghlaigh go hiontach. An chaoi ar thacaigh siad go léir lena chéile, an chaoi ar roinneadh a gcuid buarthaí agus fadhbanna, agus bhí siad in ann labhairt faoi conas a chuaigh rudaí agus cad ba cheart iarracht a dhéanamh a dhéanamh.
“Ba dhóigh eile é tacaíocht a thabhairt do na teaghlaigh le cuidiú leo cuidiú lena bpáiste teacht chun tosaigh, ag deireadh an lae, le haghaidh cóireála. D’fhéadfadh sé seo a bheith thar a bheith deacair, go háirithe le cailíní, d’éirigh a gcás thar a bheith casta. ag fáil cóireála nach bhfaigheadh siad ar ais go deo iad.
“Ceann de na rudaí is fearr atá á dhéanamh ag Cúil Mhín anois ná an clár Parenting Under Pressure, a oibríonn leis na tuismitheoirí, cuireann sé ar a gcumas caidreamh a dhéanamh lena leanaí ar bhealach nach raibh siad in ann roimhe seo, tríd an andúil a bhí acu.
“Bhí Jim ina Chathaoirleach agus ina Phríomhfheidhmeannach go dtí gur scoir sé i 1998. Lean sé ar aghaidh ag scríobh leabhar chun cabhrú le tuismitheoirí, dar teideal Drugs and Young People, a foilsíodh i 1982 – ba threoirlíne é seo do thuismitheoirí leanaí faoi andúile.”